Enkele bronnen en inspiratie:
Bij het kijken naar ouder en minder oud werk van Carel Visser viel me op dat hij (als ik in het vorige studiejaar) bezig was met strakke vormen en structuren – zoals de kubus. Ik werd eind januari op zijn werk gewezen door Leo en Kees. Ik vind het mooi hoe Visser speelt met een strakheid in plaatsing en verhouding terwijl hij tegelijk bijna frivool is met afbeeldingen die het tegendeel daarvan lijken.
Lidy Jacobs werd tijdens de feedbackpilot door Leo genoemd – ik heb met name haar collages bekeken; het heeft verband met mijn meer erotische collages, de collages die ik rond januari 2016 maakte. Zij verwerkt de afbeeldingen die ze gebruikt op een heel andere manier. Eigenlijk vind ik de 3D ‘knuffel’-werken die ik ook vond erg leuk en passend – maar ik ging een wat andere kant op met mijn collages.
In mijn literatuuronderzoek vergeleek ik Immaculate van Marlene Dumas (2003) en L’Origine du monde van Courbet (1866) met elkaar, waarbij ik bij beide schilderijen zoek naar visuele bronnen rond het werk. Marlene Dumas herschept beelden uit media en staat ambivalent tegenover het idee dat interpretaties vast zouden staan of vastgelegd kunnen worden: beelden zijn ‘schuldig’ en de kijker maakt het beeld zelf ‘mee’. Wat voor de een ontroerend is kan op de ander overkomen als agressief. Dit ruimte maken rond het gemaakte beeld bevalt mij; niet antwoorden geven maar vragen oproepen – voor wie kijken wil. Het werk van Dumas inspireerde me op het niveau van de ambivalentie van interpretatie en betekenis en ook in een zekere ‘koppigheid’ of gewoon de ‘durf’ om iets te doen met bestaand beeld waarvan je zelf het gevoel hebt dat het inhoud heeft – ook al is die niet vast te spijkeren.
Tot slot heb ik me in de afgelopen tijd verdiept in het werk van Grayson Perry, waar Kees vaak positief over was. Ik heb een boekje van zijn hand gelezen over hedendaagse kunst, documentaires gekeken over exposities van Perry en documentaireseries bekeken waarin hij een onderzoekende en vertellende rol heeft. Zijn schijnbaar zorgeloze beeldcombinaties in keramiek of op tapijt (et cetera) vind ik inspirerend. De plek die hij in de samenleving inneemt – de rol die hij kiest – vind ik erg mooi. Hij luistert, verbindt, wil begrijpen en oordeelt bewust weinig.
Kunst uit de jaren ’60 en ’70 waarin begonnen wordt met het spelen met media en gender(stereotypen) heeft me ook beïnvloed, zoals in een eerdere entry al benoemd. Voor het maken van te geven cursussen voor volwassenen verdiepte ik me in dergelijke kunst (bijvoorbeeld film Fuses van Carolee Schneemann). Ik had al interesse in gender en daarmee ook in de verbeelding van gender(stereotypen, -rollen), ook op postmoderne fiets à la Cindy Sherman.
In mijn collages ben ik na januari vaker mediabeelden gaan gebruiken in mijn collages. Beelden uit media die voor mij belangrijke onderwerpen aansnijden. Ik maakte al wel foto’s van dergelijke afbeeldingen maar die had ik nog niet ingezet in eigen werk. Zoals bijvoorbeeld dit beeld, geschoten in december 2015:
atelier ruth 