Mei

In de vorige entry gaf ik aan persoonlijke foto’s tot collage te verwerken. Vlak daarna maak ik – na januari -een slag die mede tot stand komt door enkele feedback-rondes (beeldende intervisie kun je zeggen), in het bijzonder een waar ik tot mijn eigen verbazing op een ochtend spontaan om vraag begin 2016, en een in het kader van de feedbackpilot die dit studiejaar plaatshad. Er was bij mij, scherp gesteld, regelmatig verwarring door schijnbaar tegengestelde feedback, zoals na de eerste evaluatieronde, naar een ruimte nu waarin ik ervaar dat ik tegelijk open sta voor feedback én zelf voel wanneer iets klopt en daar ook op vertrouw. Dit is samen te vatten als een verschuiving naar meer zelfvertrouwen. De collages doen nu niet meer persoonlijk aan maar mijn proces en de totstandkoming van de beelden is dat wel.

De collages zijn uit hun kader gekomen en spaarzamer geworden. Ze bestaan nog steeds uit eigen foto’s maar nu vooral van beelden uit de massamedia (films, series, boeken), vaak met een reflectie in het beeld van bijvoorbeeld lampen in mijn eigen woonkamer. Eén collage bestaat bijvoorbeeld uit een vertekend screenshot van een moment uit de Vlaamse film Rundskop (acteur Matthias Schoenaerts) met mijn eigen woonkamer in beeld gereflecteerd + een donker woonkamershot met een witte aap op beeldscherm uit een BBC-documentaire over Rococo + een afbeelding van een eeuwenoud Syrisch beeldje van een kind. De collages zijn gelaagd, roepen vragen op en nodigen uit tot toenadering en reflectie. De betekenis is onvast. Sfeer, compositie, contrast en kleur spelen een belangrijke rol in mijn werk. Hier de genoemde collage en een tweede voorbeeld: