Ik heb mijn ‘afslag’ gevonden! Voor het eerst ben ik nu aanwijsbaar met iets persoonlijks bezig – en dat wilde ik – niet slechts esthetiek. Ik ben meer gaan fotograferen op momenten dat ik dat wilde. Veel foto’s hebben betrekking op mijn verse relatie, de eerste in meer dan een decennium, een relatie die nu bijna drie maanden duurt. De omslag van alleen naar samen is er nogal een – een waarin ik van alles tegen kom. Niets voor niets had ik zo lang geen partner. Thema’s die erin spelen zijn bijvoorbeeld intimiteit en eenzaamheid. Die thema’s zijn terug te zien in het werk, dat onder meer om gevoelssfeer draait, en momenten.
Na selecteren en nog eens selecteren en printen – wat op school onmogelijk bleek om onduidelijke technische redenen – heb ik op vrijdag 27 november de prints meegenomen naar de AHK en ’s ochtends de groep gevraagd of zij willen komen kijken en feedback geven op wat ze zien. Ik had aantallen foto’s in groepen aan de muur gehangen. Zo gezegd, zo gedaan. Een stuk of zes medestudenten en de drie begeleiders gaven hun feedback, wat spannend en fijn was.
Bijvoorbeeld op bovenstaande en onderstaande combinaties (een van 4, een van 2 foto’s) kreeg ik inzichtgevende, voor mij zinvolle feedback.
Ik heb door het sorteren, ophangen, kijken en luisteren mijn weg beter in beeld denk ik: foto’s die ik ook graag neem, met veel reflectie en architectuur, passen niet in mijn onderwerp wanneer zij voor mij niet gevoelsmatig van doen hebben met mijn relatie en wat daarin voor mij speelt. Op basis van deze ‘conclusie’ ben ik doorgegaan met fotograferen. Gezien mijn relatie en hoe ik mij daarin voel geen vaststaand iets is, staat voor mij nu wel dit onderwerp en deze techniek vast, maar nog niet de vorm die een en ander gaat nemen. Wat me juist lijkt, gezien we nog niet op de helft van het studiejaar zijn.
Enkele van de beelden die ik heb gemaakt:
En tot slot een bonusbeeld. Een portret van Manon Habekotté dat, zo lijkt me nu, buiten mijn onderwerp valt (d.d. 23 nov.):
atelier ruth 