Over hoe ik foto’s maak: ik gebruik alleen mijn mobiele telefoon voor het maken van foto’s. De foto’s zijn beelden van ‘what is’, bedoelend dat ik niets heb verplaatst of geplaatst voor het maken van een foto. Ik kies natuurlijk wel moment en standpunt. Zelfportretten zijn wel ‘geposeerd’- ik ben me bewust van het maken ervan – maar ook die worden genomen in omstandigheden waarin in denk ‘nu een foto’- dus zonder voorbedachte rade of in eerste instantie bewiste plaatsing en/of context. Ik construeer niet een mooi of interessant of sfeervol plaatje, ik reageer eerder op het zien ervan. Ik werk met het licht dat er is. Ik gebruik geen flits en bewerk foto’s alleen door ze (soms) anders uit te lijnen en/of bij te snijden. (Waarom? Dit is wat ik al een tijd vanuit mezelf doe, het is handig, en daarnaast is het ook betaalbaar, wat van belang is voor mijn portemonnee.)
Formeel: ik zie dat een deel van mijn foto’s letterlijk veel donker bevatten. Misschien doen ze denken aan Caravaggio’s donker. Dat denk ik zelf wel eens en is me ook door anderen gezegd. Een ander deel van de foto’s heeft juist veel en heldere kleur – die doen mij denken aan kleurgebruik van ‘de’ Prerafaëlieten. Qua sfeer vormen deze twee ‘groepen’ foto’s een contrast, waarbij de donkerder foto’s vaak meer melancholisch overkomen, meer zwaartekracht hebben, en de heldere foto’s lichter, misschien ook lichtzinniger zijn. Ik werk graag met reflecties die lagen in het beeld geven en heb graag oog voor de lijnen in de compositie van een beeld.
atelier ruth 